Labradoriet

Lengte:12 cm
Breedte: 8 cm
Diepte:5 cm
Gewicht: +/- 621g & 803g

Labradoriet is een variëteit van de veldspaatgroep en staat bekend om zijn spectaculaire iriserende kleurenspel, dat vaak wordt omschreven als "labradorescence". Deze kleurrijke glans ontstaat door lichtbreking op de lagen binnen het mineraal, die verschillende kleuren kunnen weerkaatsen, zoals blauw, groen, goud of oranje.

Chemische samenstelling: Labradoriet heeft een chemische formule van (Na,Ca)(Al,Si)₄O₈ en behoort tot de plagioklaas-veldspaten. Het mineraal bevat voornamelijk natrium, calcium, aluminium en silicium. De iriserende effecten worden veroorzaakt door de interactie van licht met micro-structuren in het mineraal, vooral door de aanwezigheid van lagen van verschillende samenstellingen.

Kristalstructuur: Labradoriet heeft een triclinische kristalstructuur, typisch voor plagioklaas-veldspaten. Het kristal groeit in prismatische vormen, met vaak een glasachtige of metaalachtige glans, die bij bepaalde hoeken de opvallende kleurenshifts veroorzaakt die zo kenmerkend zijn voor de steen.

Hardheid: Labradoriet heeft een hardheid van 6 tot 6.5 op de schaal van Mohs, wat betekent dat het mineraal redelijk hard is, maar nog steeds gevoelig is voor krassen door materialen met een hogere hardheid, zoals kwarts.

Transparantie en breking: Labradoriet is doorgaans ondoorzichtig tot doorschijnend, afhankelijk van de kwaliteit van het materiaal. De brekingsindex van labradoriet ligt tussen 1.560 en 1.570, wat bijdraagt aan de schittering en iriserende effecten van de steen.

Vorming: Labradoriet komt vaak voor in stollingsgesteenten zoals basalt en andere igneus gesteenten. Het kristalliseert uit gesmolten gesteente en wordt meestal aangetroffen in geologische omgevingen die rijk zijn aan ijzer en calcium.

Temperatuur- en lichtgevoeligheid: Labradoriet is over het algemeen stabiel, maar langdurige blootstelling aan intensief licht kan het iriserende effect verminderen.

Afkomst: Labradoriet werd oorspronkelijk ontdekt op het Canadese eiland Labrador, waaraan de steen zijn naam ontleent. Tegenwoordig wordt het ook gedolven in andere delen van de wereld, zoals Madagaskar, Finland, Rusland en de Verenigde Staten. De steen uit Labrador is vaak het meest gewaardeerd vanwege de intensiteit van het iriserende effect.